Φύλλο για πίτα στριφτή (χειροποίητο και τραγανό)

Υλικά

2 ποτήρια νερό
1 κουταλιά της σούπας ξύδι
Λίγο ελαιόλαδο
Λίγο αλάτι
Αλεύρι για όλες τις χρήσεις ( όσο πάρει)
Νισεστέ (κοινώς το άμυλο του ρυζιού)
1 ξύλινη βέργα μακριά (πλάστης)
1 βρεγμένη πετσετούλα

Εκτέλεση

Τι θα γίνει κορίτσια;;;...αλλά και αγόρια!!! Ζητάμε όλοι πίτες και κανείς δε φτιάχνει! Μόνο οι γιαγιάδες μας και μερικές μαμάδες ακόμα ορεξάτες και χρυσοχέρες θα πω εγώ...όπως η κόρη της γιαγιάς Δόμνας...η μανούλα μου η Καλλιόπη. Για αυτό λοιπόν λέω να αρχίσουμε λίγο να ασχολούμαστε με το άθλημα...το οποίο ενημερώνω θέλει καλούς ραχιαίους και κοιλιακούς! Οι "μεσοπαθείς" να κάτσουν στα αυγά τους αν δε θέλουν να τελειώσουν με λουμπάγκο....
Ρίχνουμε το νερό, το ξύδι, το λάδι και το αλάτι σε μια λεκάνη. Προσθέτουμε το αλεύρι σταδιακά μέχρι να φτιάξουμε ενα ζυμάρι εύπλαστο που να μην κολλάει αλλά και να μη σφίξει πολύ. Το χωρίζουμε σε μπαλίτσες και το αφήνουμε να ξεκουραστεί 15 λεπτά μέσα στη λεκάνη σκεπασμένο με μια βρεγμένη πετσετούλα. Βασικό στοιχείο να είναι βρεγμένη και να καλύπτεται όλο μας το ζυμάρι, προκειμένου να μη στεγνώσει από πάνω (να μη πιάσει πετσούλα...πράγμα που θα μας δυσκολέψει στο άνοιγμα του φύλλου).
Ρίχνουμε λίγο νισεστέ στο τραπέζι που θα ανοίξουμε το φύλλο ή αν εχουμε σοφρά...θα θυμηθούμε τα παλιά...και λίγο στη βέργα μας. Παίρνουμε την τρυφερή ξεκούραστη μπαλίτσα ζύμης, την πατάμε λίγο με τα δάχτυλα να απλωθεί και την απλώνουμε με τη βέργα προς όλες τις κατευθύνσεις προκειμένου να ανοίξει το φύλλο ομοιόμορφα, στο ίδιο πάχος και σε περίπου κυκλικό σχήμα. Ενδιάμεσα όπου χρειάζεται ρίχνουμε νισεστέ για να ανοίγει εύκολα το φύλλο και να μη κολλάει. Στα πρώτα ανοίγματα το σηκώνουμε από το τραπέζι για να στρώσουμε ωραία το σχήμα του...δηλαδή προσαρμόζουμε τη θέση του ζυμαριού μπροστά μας κ όχι το σώμα μας στη θέση του...
Όσο προχωράει το άνοιγμα του φύλλου...εμείς θα προσπαθούμε να το κάνουμε όσο πιό λεπτό γίνεται...σαν σεντόνι...σαν λεπτό ύφασμα. Στη φάση αυτή ρίχνουμε νισεστέ και στη βέργα και στο φύλλο και τυλίγουμε το φύλλο γύρω από τη βέργα και με την κίνηση "τσαχπινιά" πλάθω κουλουράκια με τα δυο χεράκια, αλλά τα χεράκια πάνω στη βέργα ακριβώς πριν ολοκληρωθεί το τύλιγμα, ολοκληρώνω το τύλιγμα-άνοιγμα...η διαδικασία επαναλαμβάνεται με άπλωμα του φύλλου, νισεστέ everywere, τύλιγμα και ξανά άνοιγμα!
Βέβαια οφείλω να ομολογήσω οτι θέλει ταλέντο η κίνηση η συγκεκριμένη αλλά η χάρη έρχεται με την τριβή και την πείρα...μη μου αγχωθείτε όμως...η προσπάθεια μετράει και οτι το φύλλο σας θα είναι χειροποίητο και τραγανό! Αν πάλι κάπου σκιστεί ή κολλήσει μη τρομοκρατηθείτε...πάλι θα τρώγεται! Το κολλάτε αυτοσχέδια ή το ξεκολλάτε προσεκτικά και με τη βοήθεια νισεστέ πάντα, συνεχίζετε. Όταν θα έχετε φτάσει στο επιθυμητό αέρινο πάχος λαδώνετε όλο το φύλλο καλά, με πινέλο και πάντα το καλό το  ελαιόλαδο, το σηκώνετε και το γυρνάτε στο μισό...δηλαδή από κύκλος γίνεται ημικύκλιο...βάζετε το γόμο (τη γέμιση δηλαδή) από την κυκλική πλευρά προς την  ευθεία λίγο-λίγο παντού. Αφήστε δυο τρια δάχτυλα κενό από το τέλος για να κολλήσει όμορφα. Αρχίζετε το τύλιγμα από το κυκλικό μέρος προς την ευθεία. Σε κυκλικό ταψί ξεκινάτε από την εξωτερική πλευρά να γεμίζετε το ταψί σε σχήμα σπείρας μέχρι να κλείσει στο κέντρο. Λαδώνουμε και από πάνω την πίτα και την ψήνουμε στους 200 βαθμούς σε αντίσταση πάνω κάτω για περίπου 50'-60'. Πάντα ελέγχουμε μη μας καεί από πάνω κ μείνει άψητη από μέσα. Έτσι λοιπόν φτιάχνετε όποια πίτα θέλετε στριφτή με όποια γέμιση θέλετε. Τυρόπιτα, σπανακοτυρόπιτα, χορτόπιτα νηστίσιμη, πρασόπιτα, κολοκυθόπιτα γλυκιά σερβιρισμένη με ζάχαρη άχνη, κιμαδόπιτα ακόμα και πίτα γλυκιά σαν σαραγλί αλλά με τις γλυκιές θα επανέλθω. Το βασικό τώρα είναι να μάθουμε το φύλλο!!! Καλή επιτυχία στους τολμηρούς και μερακλήδες! Σε επόμενη ανάρτηση θα μάθουμε και φύλλο πίτας με αλεύρι ολικής άλεσης και μαγιά...υπομονή!





Σχόλια